Jans en Pietje hebben ondanks het koude weer hun geliefde tandem uit de schuur gehaald en zijn vanuit Wezep onderweg naar Veecaten, een buurtschap van ‘s Heerenbroek dat aan de overkant van Zalk aan de IJssel ligt. Een straffe oostenwind blaast in hun gezicht. Ze zijn op weg naar een kapelletje dat daar is gebouwd door Dhr. van Dam. Ze zijn bijna bij de oversteek van het locale pontje en denken aan de overkant een warme beker chocola te kunnen drinken in het theehuis, dat mede gerund wordt door mensen met een verstandelijke beperking. Al dikwijls zijn ze hier op een “warme wijze” ontvangen. Maar helaas, ze hadden het kunnen weten, ’s winters gaat het pontje niet en is het theehuis gesloten en dus moeten ze via de oude IJsselbrug omrijden. Jans herinnert zich de hoofdpersoon Mehmet  uit het boek ‘papegaai vloog over de IJssel’ van Kader Abdolah. Hij heeft ook vaak over de dijken aan weerszijden gefietst, en had het soms ook bitter koud.
Ze komen zo wel weer eens langs de Vreugderijkerwaard die lange tijd niet begaanbaar was, maar nu weer voor de fietsers is open gesteld.
Ze hebben geen afspraak bij de Fam. van Dam en blijven na aangebeld te hebben verwachtingsvol bij de deur staan. Een joviale man (dhr. van Dam) doet open. Hij bruist meteen van enthousiasme en verteld over zijn kapel.

Allereerst vertelt hij waar hij in die buurt geboren is en vraagt ook belangstellend naar de plaats waar de wieg gestaan heeft van Jans en Pietje. De naam van Dam suggereert het al: er zijn allerlei verbindingen met de gemeente Oldebroek. Hij vertelt over zijn leven als boer in een gemeenschap die ondanks de verschillen in religie, sociale status en opvattingen heel hecht is. Het kapelletje was aanvankelijk bedoeld om een beeld uit zijn kerk, die helaas gesloten moest worden te “redden”. Hoewel zijn gezin van katholieke herkomst is, heeft de omringende gemeenschap hem gesteund om zijn droom te realiseren. Eigenhandig is hij aan het bouwen gegaan, en nu is het een plaats waar vanuit verschillende kerken bijeenkomsten worden gehouden en ook een halteplaats voor pelgrims die op doortocht zijn naar een bepaalde bestemming. Jans en Pietje genieten van de koffie en het lekkers dat vrouw Diny voor hen heeft klaargezet. Zij heeft haar wortels in Vilsteren en kan daar veel over vertellen. Na wat in de donatiebus ( ten bate van een goed doel in een van de Oostbloklanden) te hebben gedaan, gaan Jans en pietje weer op weg terug.

Een kapelletje in eigen beheer en onderhoud, gedragen door een kleine gemeenschap, ten bate van die gemeenschap maar ook voor een grotere groep, beheerd door een familie die weet wat gastvrijheid is, dat is echt voor elkaar.

“In Oldebroek zal het wellicht geen kapel worden, maar elk ander gezamenlijk project kan in dit kader ingevuld worden” denkt Jans